Niewinni Czarodzieje. Magazyn

Formy życia osiedlowego

Ilustracja: Łucja Stachurska

Prolog

Są pewne słowa, które poruszają pamięć wszystkich wychowanych wśród bloków. To nazwy gier, zabaw, przedmiotów, przestrzeni. Jednak kiedy opowiada się o życiu osiedlowym, za każdym razem szuka się innych wyrazów oddających wspomnienia z mieszkań, klatek schodowych, podwórek i placów. Mimo że autorzy tekstów zamieszczonych w Formach życia osiedlowego opisują pozornie identyczne zjawiska – dzieciństwo i dorastanie na blokowisku – żaden wątek się nie dubluje. Dla kogoś ważna okazała się bójka przy piaskownicy, dla kogoś innego – wykrzykiwanie przekleństw do domofonu i potem szybka ucieczka przed rozeźlonym sąsiadem. We wspólnej przestrzeni, oglądanej na co dzień i przeżywanej razem z innymi, całkiem na przekór tej powtarzalności wytwarzały się indywidualne przeżycia, obrastające prywatnymi mitami. O tym samym da się przecież zawsze powiedzieć coś nowego. Życie osiedlowe – oglądane po latach – stało się sklejką faktów, wrażeń i emocji, tworzących jakość ulotną i nieredukowalną do prostych równań.

Kamila Kamińska (z warszawskiego Gocławia) i Katarzyna Kosińska (z elbląskiej Zawady) z perspektywy lat stawiają pytanie, jak życie na osiedlu ukształtowało ich tożsamość. Damian Dawid Nowak (z Osady Jana w Tarnowskich Górach) i Agata Czarnocka (która nie napisała, skąd jest) nostalgicznie powracają do „kraju lat dziecinnych”. Tomasz Jędrzejewski próbuje uchwycić istotę warszawskiej Woli, na której wychowywał się w latach dziewięćdziesiątych. Artur Hellich z warszawskiego Ursusa opisuje fenomen zdobywania i wspólnego przechodzenia gier komputerowych na początku XXI wieku. Łukasz Józefowicz (też z Woli) analizuje teksty Pezeta, odwołując się do pojęcia melancholii.

Formy życia osiedlowego mają swój motyw przewodni: na osiedlu nie było tak źle. Weronika Parfianowicz, Piotr Kubkowski i Igor Piotrowski, kulturoznawcy z Uniwersytetu Warszawskiego, opowiadają, na jakich uproszczeniach zasadza się czarna narracja o blokowiskach, miejscach rzekomo ponurych i pozbawionych historii.

Na deser Patrycja Wojda zastanawia się, co by było, gdyby na osiedlu mieszkali dzisiaj romantyczni wieszczowie. Nie wszyscy – bo są wśród nas i tacy, którzy z kulturą osiedlową nie mają nic wspólnego.

Spis treści:

  1. Od redaktorów: „Formy życia osiedlowego. Prolog”
  2. „Jak jest na osiedlu” – z Weroniką Parfianowicz, Piotrem Kubkowskim i Igorem Piotrowskim rozmawiają Izabela Sandomierska i Tomasz Jędrzejewski
  3. Kamila Kamińska – „Jestem z Gocławia, a Ty?”
  4. Katarzyna Kosińska – „To jest typie Zawada, coś więcej niż w weekend bal
  5. Damian Dawid Nowak – „Osada Jana”
  6. Agata Czarnocka – „Gangi na klatce, czyli formy przyjaźni blokowej”
  7. Tomasz Jędrzejewski – „Wola jako świat i wyobrażenie”
  8. Artur Hellich – „Peron 9 ¾. Giełda komputerowa przy ulicy Batorego”
  9. Łukasz Józefowicz – „Okulary Pezeta”
  10. Patrycja Wojda – „Osiedle wieszczów”

Exit mobile version