Słowacki – dandys
„Otóż teraz z rana jestem literatem – poprawiam korekty, piszę, przepisuję, a wieczorem od godziny pół do dziesiątej staję się un Dandy, angielski petit-maître – i przyznam się Wam, że to lubię” – pisał Słowacki w liście do matki z 7 marca 1832. Ta deklaracja czyni go pierwszym reprezentantem dandyzmu wśród Polaków. Reprezentantem świadomym i przez długi czas, jeśli nie do dnia dzisiejszego, jedynym znanym szerszej publiczności.
Poznasz starzejącego się Allena
Woody Allen ma szczęście. Wszyscy go znają jako tego małego, przewrotnego nowojorczyka, który z wielkim uporem twierdzi, że jego ulubioną rozrywką jest oglądanie meczów w telewizji. Dzięki wyrachowanej nieporadności wykreował wizerunek uroczego safanduły. Dla swoich fanów przestał już być artystą, a stał się raczej symbolem pewnego stylu życia. Nie ma więc znaczenia, że od dawna nie nakręcił nic, co można by z czystym sumieniem nazwać świetnym.
Błądząc po labiryncie „Minotaura”
Minotaur Benjamina Tammuza to książka, która nieustannie (i)gra z czytelnikiem. Narrator z upodobaniem bawi się dobrze znanymi konwencjami i skutecznie wodzi czytelnika za nos. Czytając Minotaura, należy się wystrzegać uczucia pewności: jeśli wszystko zaczyna się układać w całość, to można oczekiwać, że za chwilę rozleci się jak domek z kart. Ta pełna prowokacji gra kończy się dopiero po lekturze ostatniego zdania powieści.