Littlefinger na deskach teatru Szekspira
Do niedawna mogłam dość często poczuć się jak przedstawicielka powoli wymierającego gatunku – niewielkiej grupy osób, które nie tylko nie widziały i nie czytały Gry o tron, lecz także nie były nadrobieniem tej zaległości specjalnie zainteresowane. Nie mogłam jednak nie zauważyć tego, jak wyraźnie Pieśń lodu i ognia odznaczyła się w zbiorowej świadomości i przeniknęła do języka. Nawet ja wiedziałam, że zima nadchodzi, ogień nie może zabić smoka, a Jon Snow nic nie wie, ale nic to dla mnie nie znaczyło. Kto czyta „Hamleta” po klingońsku?
Stworzono wiele języków na potrzeby literatury, filmów i gier. Nieraz początkowo stanowiły one interesujący szczegół, element uprawdopodabniający świat przedstawiony, żeby później stać się częścią marki, a ostatecznie nawet wyjść poza fikcję.