Trudno zamknąć w ramy schematu współczesne doświadczenie teatralne. Wydaje mi się jednak, że obecnie dominują dwie podstawowe tendencje: raz ze sceny przebija się głos autora, a raz reżysera. Co to oznacza? Spójrzmy na dwie inscenizacje sztuk Czechowa, a być może znajdziemy odpowiedź na to pytanie. Czytaj dalej…
W „Kordianie” Englerta naród uzbrajany jest do walki przez obce i bynajmniej nie święte moce. Podobnie jak Kordian, który jawi się tu jako jeden z tłumu, przedstawiciel zbiorowości wydanej na pastwę podejrzanych sił, nie może znaleźć innej, utwierdzającej jego autentyczność i samostanowienie, drogi. Czytaj dalej…
Przez cały spektakl nad postaciami ciąży widmo wroga utajonego: konflikt klasowy powoduje rozchwianie wiary w trwałość systemu feudalnego i nasilenie strachu przed potencjalnym burzycielem sielskiego spokoju – chłop staje się groźny jako przyszły buntownik Czytaj dalej…
W najnowszym spektaklu Teatru Syrena, „Pani Diana tańczy do rana” (reż. W. Malajkat) „wszystko, co stałe, rozpływa się w powietrzu”, homogeniczne przestrzenie zaczynają się kruszyć, aby ostatecznie się przegiąć, a Malajkat zrywa z ciągłością. Czytaj dalej…
Teatr Studio zmierzył się z legendą, a twórcy przedstawienia, Kuba Kowalski i Julia Holewińska, postanowili na nowo odczytać XIX-wieczny utwór. Czy powstała z tego „Szatańska miłość” albo „Obmierzłe wzgórza”? Czytaj dalej…
Obok „Cyganerii”, „Tosci” czy „Madame Butterfly”, „Manon Lescaut” należy uznać za efemerydę, przepustkę Pucciniego do wielkiego świata, co sprawia, że wczesne dzieło pozostaje niesłusznie w cieniu późniejszych oper. Czytaj dalej…