Na co komu klasyka, czyli myśli różne na temat sonetu
W przedmowie do wydanej przez wydawnictwo Eventus pod koniec ubiegłego wieku Księgi sonetów przeczytałem stwierdzenie, że sonet jako gatunek i forma się przeżył, że wydarzenia XX wieku przyniosły taki przewrót we wszystkich kwestiach, również estetycznych, że wykwintny i kunsztowny formalnie sonet powinien odejść na zasłużoną emeryturę w panopticum, bo gdzie indziej nie ma już dla takich fidrygałek i popisów miejsca. To tylko koniec świata
W książce Co robić przed końcem świata Tomasz Stawiszyński w pełen erudycji sposób porządkuje najtrudniejsze wydarzenia roku pandemii i wcześniejszych przemian w Polsce. Ostrożnie przeprowadza czytelnika przez koronawirusowe szaleństwo, teorie spiskowe, bańki informacyjne, permanentnie skłócone społeczeństwo, pozostawiając przy tym przestrzeń na własną refleksję. I pokazuje miejsca, w których nasz świat może zacząć się zmieniać. 
Prolog. Współzależności Mnożyć konteksty. Wywiad z dr Agatą Sikorą
„Ja zresztą używam mojego doświadczenia o tyle, o ile mi to pomaga w zobrazowaniu czegoś czy w zmierzeniu się z kategoriami, które opisuję na poziomie meta. Specjalnie zaczynam książkę od grzecznej kulturoznawczej analizy. Mówię: »Umiem grać w grę, w której udajesz bezcielesnego ducha, unoszącego się ponad wodami empirii. Ale zobaczcie, jak to wygląda naprawdę«. To pokazanie na własnym przykładzie, co się dzieje w dyskursie. To jest konstrukcja i bawi mnie to, że została odebrana w kategorii szczerości doświadczenia”.