Pustka ciemności. Ponowne czytanie „Jądra ciemności”
Chyba każdy z nas, czytając w liceum Jądro ciemności, natknął się na taką interpretację utworu: ponura przestrzeń afrykańskiego buszu to obszar, w którym Europejczyk zostaje zestawiony z mrokiem i prymitywnością, determinującymi jego zachowanie; zło wypływa z kontaktu z Afryką. Podany wykład idei utworu nie zrobił na mnie wrażenia, czegoś mi w nim brakowało.
Słowo na urodziny: Kim są dziś niewinni czarodzieje?
Usłyszałam kiedyś pewne przejmujące zdanie: „Każdy ma takie Dziady, na jakie zasługuje”. Nie mogę zapomnieć tych słów – wracają do mnie zawsze, gdy mierzę się z Mickiewiczem. Od dawna zastanawiam się nad tym, co one właściwie znaczą. Niektóre cytaty z Dziadów żyją własnym życiem i nie wystarczy dziś mówić o jednostkowej lekturze dramatu.
Czuły Kot i melancholijna femme fatale – „Leonor Fini i Konstanty Jeleński. Portret podwójny”
W Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie dzieją się ostatnio rzeczy coraz ciekawsze. I chociaż instytucja kojarzy się przeważnie (zazwyczaj turystom) ze zbiorami starych woluminów czy stałą ekspozycją Adam Mickiewicz 1798-1855, okazuje się, że powiew nowoczesności – jakkolwiek to rozumiemy – przyciąga.
„Koncert nad koncertami” w Teatrze Polskim w Warszawie
15 listopada na Scenie Kameralnej Teatru Polskiego w Warszawie na oryginalnych instrumentach (lira korbowa, cymbały, skrzypce) wykonano utwory sięgające czasów Mickiewicza. Była to wyjątkowa okazja usłyszenia „Koncertu Jankiela”, pieśni wywodzących się z litewskiego folkloru i wysłuchania wybranych fragmentów Pana Tadeusza w interpretacji Andrzeja Seweryna.